Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!
Juni 2020
Mijn dochter en ik hebben regelmatig discussie over haar studiegedrag. Waar ik vroeger niet kon studeren met muziek aan (want dan ging ik dansen), niet met de tv op de achtergrond (want dan zakte mijn onderkin vanzelf open en bleef mijn hoofd maar naar het beeldscherm gericht) kan zij niet werken in absolute stilte. Als het stíl is in haar kamer weet ik dat ze níet zit te leren. De kans is dan groter dat ze over dwars op haar bed ligt met oortjes in en een YouTubefilmpje aan.
Als ze studeert heeft ze het liefst een rustig muziekje, of een kwebbelende vriendin op de achtergrond. Ik vind daar allang niets meer van en concentreer mij op de eindresultaten.
Tijdens de yogales in de studio vliegt mijn hoofd doorgaans alle kanten uit. Ik weet al minstens tien jaar dat de bedóeling is dat mijn brein tot rust komt, maar de sfeer, de stem van Cindy, het repetitieve van de oefeningen geven mijn brein alle mogelijkheid om nieuwe plannetjes uit te denken. Zo kom ik altijd tijdens de les op de oplossing van een puzzel, weet ik waarom ik dat houten kistje nog niet moet weggooien en wat ik ervan ga maken, los ik het losse eindje van een nieuw verhaal op en weet ik waar mijn volgende blog over gaat. Ik zie dat meestal als winst, maar soms verlang ik ook naar de stilte in mijn hoofd.
Afgelopen week volgde ik mijn eerste buitenles. Het was een mooie
zomeravond, ook al heeft de zomer nog niet officieel intrede gedaan. De zon
stond zich ook om half acht nog behoorlijk aan te stellen, de wind loste dat probleem
op door een beetje door ons haar te aaien en de vogels floten. En dat laatste
moet wel de reden zijn geweest waarom ik niets heb bedacht tijdens de les.
Niets! Geen knutselwerkje, geen nieuw gedicht, het was stil in mijn hoofd. Ik
hoorde die merels als een monotoon achtergrond muziekje en volgde de les. Het
was voor het eerst stil in mijn hoofd!
Namasté!