Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!
februari 2019
Alles wat je aandacht geeft groeit
Als ik weer naar de yogaschool fiets, is het precies een half jaar geleden sinds de laatste keer dat ik ben geweest. In de tussenliggende maanden moest er worden verhuisd, plannen moesten uitgevoerd, avonturen beleefd. Dat heb ik soms. Thuis lag mijn yogamatje voortdurend midden in de kamer. Soms verdween hij tijdelijk even onder een stapel was, sliep de hond erop of schoof de zitzak er per ongeluk overheen maar ook regelmatig landde mijn hoofd erop. Voor de zomer leerde ik de hoofdstand en ik vind hem een beetje verslavend, eerlijk gezegd. Er zijn schadelijkere verslavingen. Als ik me verveel, ga ik even op mijn hoofd staan. Als ik het eigenlijk iets dringends moet doen, ga ik eerst even op mijn hoofd staan. Het yogamatje ligt tegen de wand aan, zodat ik mijn benen een flinke zwieber kan geven en niet bang hoef te zijn om achterover te klappen. Er zijn kennelijk ook hele houten constructies op de markt om veilig in je eentje de hoofdstand te kunnen uitvoeren, maar een muur volstaat prima. En wie heeft er nou geen muur?
Op de fiets naar Oosterhout pieker ik over een gedicht dat ik aan het schrijven ben en dat niet lekker loopt. Ik weet niet wat ik ermee wil zeggen en waar het naartoe moet. Het gedicht ergert me, een beetje als een vervelend overblijfsel van een prijskaartje aan de binnenkant van je nieuwe trui; er zit iets dat voortdurend kriebelt maar je kunt het niet te pakken krijgen. Zoiets.
De les is fijn, het gedicht verschuift langzaam naar de achterkant van mijn gedachten. De hoofdstand is gelukkig nog niet uit de les gehaald en ik ben blij dat Cindy mijn voetjes even tegenhoudt als ik die met een behoorlijke zwaai de lucht in smijt. Verder zijn er een aantal nieuwe oefeningen die ik met een uitgestreken smoelwerk probeer te volgen. Het lukt, ja het lukt. Hoewel prestige er in de yoga natuurlijk op geen enkele manier toedoet, ben ik bijzonder content met mezelf als ik rugwaarts lig uit te hijgen tijdens de eindontspanning. Weer gelukt. Nu alles nog even loslaten en hop door.
Eenmaal aan de thee deelt Cindy lieve kleine zakjes bloemzaad uit met daaraan de notitie; alles wat je aandacht geeft groeit. Ik denk aan de dingen die inderdaad groeien wanneer ik ze aandacht geef: de liefde bijvoorbeeld, hoewel ik hem ook wel eens stuk heb gekregen met een overdosis aandacht. Mijn eigen onderneming dan! Die wel, die groeit flink nu ik er zo veel tijd voor heb vrijgemaakt. De band met mijn dochter ook. Het gedicht echter, lijkt wel te krimpen met meer aandacht.
Als ik thuiskom zie ik het gedicht meteen weer liggen op de keukentafel. Het is lelijk en het loopt niet. Terwijl de koffie loopt, ga ik nog even op mijn hoofd staan. Mijn voetjes komen los van de muur. Mijn hoofd wordt warm, warmer, heet. Ik tuur naar de witte muur aan de overkant en probeer zo diep mogelijk door te blijven ademen. En dan ineens weet ik het! Ik weet hoe het moet!
Alles wat je aandacht geeft groeit. Het is een mooie gedachte en het klopt ook. Het geldt voor veel dingen in het leven mits de aandacht natuurlijk klopt. En als je de juiste aandacht niet te pakken weet te krijgen ga je gewoon eerst even op je hoofd staan.
