Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!
December 2019
Mudra’s
De korte versie van wat ik je wil vertellen is dat je door bepaalde vingers (wél je eigen!) tegen elkaar aan te drukken klachten kunt verhelpen. Lees die zin nog maar een keer.
De lange versie van hetzelfde verhaal is dat je in de yoga en in de Tai Chi mudra’s kunt leren: standen van je handen waarbij je je vingers tegen elkaar aandrukt, op die manier je eigen energiebanen activeert wat een positief effect op je gestel kan hebben. Voor een nog langere versie raad ik je aan het boek over Mudra’s even van Cindy te lenen.
We zitten klaar voor de les en kletsen de tijd nog even vol, zoals dat soms gaat als de les gevuld is met vrouwen die al wat langer meegaan. Cindy vertelt een verhaal over iemand die zijn vervelende fysieke klacht zelf heeft verholpen door vrij streng en consequent bepaalde mudra’s aan te nemen.
Het verhaal blijft in mijn hoofd zitten als ik naar huis fiets. Ik verwonder me over mijn eigen gedachten om iets wat ik niet begrijp in eerste instantie weg te zetten als een broodje aap verhaal. Niet dat ik Cindy ervan verdenk een broodje aap te hebben geserveerd, maar ik vermoed dat we graag geloven wat we wíllen geloven. In tweede instantie vraag ik me af waarom iets wat ik niet begrijp niet waar zou zijn? Ik begrijp immers ook nog steeds niet hoe een paracetamol werkt en toch neem ik hem vrij snel bij een opkomende koppijn en ben bijzonder blij met het snelle effect. Ik vermoed dat het een kwestie is van cultuur, van gewenning, bekendheid en acceptatie en dus besluit ik me er een beetje in te gaan verdiepen.
In de weken die volgen druk ik zo nu en dan mijn vingers tegen elkaar aan en wacht op een wonder. Tegen beter weten in natuurlijk. Ik begrijp heus wel dat ik niet à la minute van mijn pijnlijke schouders zal zijn verlost, maar er gebeurt wel iets anders. Ik ben een momentje stil als ik een mudra aanneem. Ik let op mijn ademhaling. Ik luister naar mijn lichaam. Ik snap dan wellicht nog geen zak van hoe het werkt en weet nagenoeg niets van energiebanen en chakra’s maar erváár het als een prettig moment.
Zo begon ik ook ooit tien jaar geleden met yoga. Geen idee wat het betekende. Ik kende de leer niet, wist niets van de achtergrond maar deed mee met een clubje. Iets wat ik in eerste instantie gewoon fijn vond, vond langzaam een weg in mijn leven. Nu is yoga zo geïntegreerd in mijn leven dat ik me niet eens meer bewust ben als ik het toepas. Ik sta altijd in de boom mijn tanden te poetsen, ga onmiddellijk twee minuten op mijn kop staan als de ochtend me zwaar valt en ben me altijd bewust van mijn centrum. De lijfspreuk van mijn eerste yogadocente: wees sterk in je core, deint als een mantra in mijn hoofd tijdens het wandelen, boodschappen sjouwen, fietsen en dansen.
De gedachte dat iets nieuws me ook weer mooie ontdekkingen zou kunnen brengen, maakt me blij. De gedachte dat er veel is dat ik niet weet en niet bevatten kan, stelt me enorm gerust. Het betekent dat er nog te ontdekken is en dat er voor elk probleem een oplossing zou kúnnen zijn, die me op een dag misschien gewoon wordt aangereikt.