Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!
Januari 2020
Pauze
Als ik aan het einde van de yogales in de boom sta, of tijdens de eindontspanning met gesloten ogen op mijn rug lig, gebeurt het regelmatig dat ik het ene idee na het andere idee krijg. De zin waar ik al de hele dag naar op zoek ben voor het gedicht dat ik probeer af te maken popt in mijn gedachten, inééns weet ik welke manoeuvre ik mijn hoofdpersonage moet laten uitvoeren om een nieuw verhaal op de rit te krijgen. Tijdens stilstand barst ik inwendig van de beweging.
Vlak voor de kerstvakantie was het zelfs zó dol dat ik tot twee keer toe de eindontspanning liet zitten omdat ik bang was dat ik de regels in mijn hoofd kwijt zou raken. Ik scheurde naar huis om mijn nieuw herwonnen ideeën op papier te kwakken. Lekker zen. Het idee van yoga kan dan wel rust en ontspanning zijn, mij geeft het dikwijls een enorme boost. Misschien moest ik wel vaker stil gaan staan om nieuwe ideeën doorgang te kunnen laten vinden en mijn yogamoment werkelijk zen te kunnen laten zijn.
Vakantie is voor mij als zzp-er een vreemd begrip. Ik ken het niet echt dat ik mijn werk neerleg om er twee weken of langer niet naar om te kijken. Meestal is de vakantietijd voor mij juist een goede periode om iets op te pakken, administratie weg te werken, te schrijven, een nieuw idee uit te werken. Als je werk je grootste liefhebberij is, stop je er dus nooit mee. Toch besloot ik deze vakantie eens echt vrij te nemen.
Ik schreef deze vakantie geen enkel gedicht, geen nieuwe blog, ik werkte niet aan een nieuwe roman, noch dacht ik na over een nieuwe lessenserie of een training. Ik las wel een boek, maar zonder dat ik de hele tijd het boek zat te analyseren, ik las gewoon. Ik kookte veel, lekker en calorierijk en at alles op. Ik wandelde, keek series en films, had lief en liet mij verwennen. Ik stond stil voor het raam en zwaaide het jaar uit. Ik ontving het nieuwe jaar met koude oliebollen en de drie overgebleven oesters van de avond ervoor.
Gisteravond bekroop me even de angst dat ik nu niets meer zou kunnen. Dat ik mezelf had uit gezet om nooit meer de aan-knop te kunnen vinden. Maar dat was van korte duur. Na een rustige wandeling vanmorgen, een kop koffie op de veranda, rolde er zo een nieuwe column uit. Ik plande mijn afspraken en deadlines in mijn schone, nieuwe agenda en kwam op het idee voor een nieuw gedicht. Ik appte met Cindy over de lessen van deze week en schreef deze blog. Alles gaat gewoon weer door en nu ik dat weet kan ik best af en toe even stil gaan staan.